Μαίρη Γιόση
[ΣΤΟΝ ΔΥΝΑΤΟ ΑΕΡΑ...]
Στον δυνατό αέρα
ένα πουλί αμφιβάλλει
Κι αν είναι το ακίνητο
κέντρο του κόσμου;
*
ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΩΤΗ
Όπως τινάζεται
ο αίλουρος του έρωτα
με σκοτεινά μάτια
Το δέρμα μου αλλάζω
που έγινε δύσκολη γνώση –
γυμνό πικρό αμύγδαλο
*
ΑΝ ΕΙΧΑ ΕΝΑΝ ΚΗΠΟ
Στην Άννα Γρίβα
Αν είχα έναν κήπο θα καθόμουν το απόβραδο. Κουρασμένη.
Θα έρχονταν μυρουδιές απ’ τα φυτά
που ολημερίς θα τα δασκάλευα:
να εργάζονται παρά τις αντίξοες συνθήκες,
να αντλούν απ’ τα αποθέματα αν δεν έχουν νερό,
να καλοδέχονται τα πουλιά.
Αν είχα έναν κήπο θα είχα ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο,
βρώμικα νύχια και λαστιχένια τσόκαρα.
Θα αηδίαζα με τα σκουλήκια, θα τρόμαζα με τα έντομα
κι όλοι θα έβλεπαν πως δεν μου άξιζε ο κήπος.
Μα θα τον αγαπούσα. Θα σκάλιζα το χώμα,
θα μιλούσα στις ρίζες και στα βλαστάρια,
θ' αντάλλαζα μυστικά με τους σπόρους.
Τέλος θα μάθαινα τη γλώσσα των πουλιών.
Τις γλώσσες των πουλιών θα μάθαινα.
Κάποια στιγμή, με τη ράχη στο χώμα, θα μάθαινα
το βλέμμα του ουρανού.
*
FUGA
Χρώμα που σχίζει
τα νερά
Μόλις πλεούμενο
Χρώμα αιωρούμενο
Σώμα
Θα φύγει κι αυτός ο καημός
Θα πέσει η νύχτα
Ο κόσμος διάφανος
Θα ονειρευτεί.
*
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΒΟΥΝΟ
Στον Evan
Ο Χοκουσάι μού έμαθε
Τι σημαίνει να είμαι βουνό
Κεφάλι στα σύννεφα
Καρδιά πυρακτωμένη
Κάτω απ΄τα πόδια μου
Ποτάμι ορμητικό.
Μετέωρη
Αρχίζω πάλι
Με άλλα χρώματα.
*
Μαίρη Γιόση. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο (Καναδάς). Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, πέρα από το επιστημονικό και μεταφραστικό της έργο, έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικά βιβλία (τα δύο πρώτα με το όνομα Μαίρη Κάσου): Πασιφάη (1981), Τοπίο κατάβασης (1985), Ειδική διαδρομή (1990), Οι Γάμοι (1993) και Χαμηλός Ουρανός (2006).
