Θοδωρής Πανάγος
V.
Ένα βέλος να
φεύγει
να γυρνάει
στην ώρα του
με δώδεκα
βρέφη.
Μια αιχμή σαν
οδηγός –
ένα βέλος που
έρχεται.
Κι εμείς που
γινόμαστε με τους καιρούς
στόχοι σαν
στοχαστές.
Που αλλάζουν.
Δώδεκα βρέφη
να χάνονται
και η έλευση
τους να ξαναγεννιέται –
αενάως
να τα καθιστά
σοφά.
Και η αιχμή –
δίπλα τους
κοιτάζει.
Δεν το
καταλαβαίνουν
κι ακολουθούν.
Ποτέ δεν θα
ξανάρθει.
Ουρανός τα
φωτίζει.
Ορίζει πότε
έρχονται.
Παντοτινές
αρμονίες.
Και εσύ
που είσαι
ουρανός και βέλος
αιχμή
τραπέζι
οροφή –
Εσύ ως έμβρυο.
Oδηγός που μας
ακολουθεί.*
XII.
Και τότε ήρθε
ένα κύμα.
Ανέβηκε πάνω
από το κορμί μας
πάνω από όσα
ξέρουμε.
Πανέξυπνο και
μονάκριβο
Σκαρφάλωνε
για ώρες.
Κοίταγε πέρα
από όσα είναι.
Γέλαγε με όσα
θελήσαμε.
Ήρθε την νύχτα.
Το θέλαμε.
Τα φώτα το
περίμεναν.
Τα φώτα γνώριζαν
–
γερνούν κρυφά
κάθε βράδυ.
Στέκεται δίπλα
μας
– και για
πάντα.
Με δύσκολο
αέρα.
Απρόσιτο και
δύστροπο.
*
XV.
Όλα όσα είχαμε
τα δανείσαμε
για λίγο στον καιρό.
Και εκείνος,
εξόχως γενναιόδωρος
μας έκανε να
νομίσουμε για λίγο
ότι κάτι
υπάρχει.
Σιωπηλά λιβάδια,
ήσυχοι ουρανοί
ένα βιαστικό
αυτοκίνητο
το χαμόγελο
σου
και χιλιάδες
λαμπερά σύνορα.
Μην αφήνετε
ερωτήματα, είπε.
Θα ζείτε κάπου
εκεί.
Ανάμεσα
σε όσα πιστεύουμε
και σε όσα
αισθανθήκαμε.
Θα ζούμε ακριβώς
εκεί.
Η κάθε σας
άγνοια προσεύχεται σκληρά.
Χρόνια και
αιώνες έρχονται και θα έρχονται.
Ασκητικά,
ηλιόλουστα χρόνια.
Αιώνες ιεροί
και όμορφοι.
Ανεβαίνει
ασθμαίνουσα η κάθε αλήθεια.
Ανεξερεύνητη
και σκοτεινή.
Τόσο σκοτεινή
που μας φωτίζει.
Και στο τέλος
μάς φέρνει πίσω
όλα όσα έχουμε.
***
Θοδωρής Πανάγος. Γεννήθηκε στην
Αθήνα. Εργάζεται ως Πολιτικός Μηχανικός.
Αρθρογραφεί τακτικά στο popaganda.gr, και
γράφει ποίηση από το 2005.
