Αλεξάνδρα Μαραγκοπούλου
ΦΑΝΑΡΙ
Η γνάθος της
απασχολημένη
με μια τσίχλα
τα δάχτυλά της
νυσταλέα
χαϊδεύουν
το λουρί της
τσάντας
στο φανάρι
αρπάζει την
ευκαιρία
κοιτάζει ψηλά
τον αέρα
~
ΚΑΛΑΜΙΤΥ ΤΖΕΗΝ
Δέκα
δευτερόλεπτα μέχρι το περίπτερο
είκοσι ως το
πάρκινγκ – καλπάζω
~
ΜΩΛΟΣ
Φορούσες ολόσωμο μαγιό
λίγες χαρακιές
τρεμόπαιζαν
στο νερό
στο βάθος
λίγα βότσαλα
θρυμμάτιζες
τ’ απομεινάρια
από δολώματα
στην άκρη του μώλου
μ’ ένα σάλτο
το σώμα σου
ακονισμένο λεπίδι
η επιφάνεια
σείστηκε ελαφρά
δώδεκα το μεσημέρι
κι ο ήλιος έσβησε
απ’ τον πυθμένα
ούτ’ ένα κιχ
~
ΑΠΕΝΑΝΤI OΧΘΗ
Το κεφάλι μας
βούιζε –
η ραστώνη
έφτανε
ώς τα νύχια
των ποδιών – κάλυπτε
τα πάντα
οι μέλισσες
πλησίαζαν
το βουητό τους
μας έριξε στο ποτάμι
να γλυτώσουμε
τα μέλη μας
αφημένα
στον χείμαρρο
Στην παλάμη μου
τα μαργαριτάρια της Ανίτα Ντελγκάδο
μέρα νύχτα τα μάτια της
γυαλίζουν
αναβλύζουν
σμαράγδια ρουμπίνια
βλέπει ζαρκάδια που τρέχουν
στο δάσος
να γλυτώσουν
απ’ τις φλόγες,
πέφτουν στο κοντινό ρυάκι
παλεύοντας με
το ρέμα
Τα πάντα ρεί
έγραφε
η σκουριασμένη πινακίδα
κι η Ανίτα –
πριγκίπισσα της Καπουρθάλα-
άκουγε
το ποτάμι να
κυλά
μας παρακολουθούσε
να μαζεύουμε
άσπρα βότσαλα
στην αντίπερα όχθη
~
ΝΥΧΤΑ
Απ’ το βράδυ
φώναζε: Έκτακτο Δελτίο
διαρκεί
λιγότερο από ένα τατουάζ
Επιδείνωση του καιρού
το κεφάλι
προς βορρά
οι φτέρνες προς
νότο
κορμός γυμνός
το στέρνο ένα
όμορφα χτισμένο
αμφιθέατρο
κι οι ρώγες
ακόμα πιο
όμορφες – λίγο πριν την ανατολή
έχω μια
δουλειά για σένα
άκου
κουβέντα δεν
είπε∙
μασούλαγε φύλλα
κι αγριόχορτα
Ενισχυμένοι βόρειοι άνεμοι
στροβιλίζεσαι
λίγο πριν το
σούρουπο
Πυκνές
χιονοπτώσεις το βράδυ
Λίγο πριν τα
διόδια
Κινούμενο
ζώο στον κόμβο Νεμέας
κι
η άσφαλτος υγρή
τα δέντρα
πλησίαζαν
το σκοτάδι
χύθηκε βαρύ
αν θυμάμαι
τι;
Φέτος θα
σπείρουν
πάνω από
100.000 στρέμματα με τεύτλα∙
κουβέντα δεν
είπε
έσφιξε τα
δόντια
βούτηξε
στα κύματα
οι βάρκες ξαμολημένες
αντιμέτωπες
με ισχυρές βροχές και καταιγίδες
*
Αλεξάνδρα Μαραγκοπούλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνικό Σχεδιασμό. Ζεί στην Αθήνα.
