ιανουάριος 2019 _ άννα γρίβα + κατερίνα φέκα

Άννα Γρίβα

1431, Η ΙΩΑΝΝΑ ΤΗΣ ΛΩΡΡΑΙΝΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ

Απ’ τη σχισμή του τοίχου

τρύπωσε μια λιβελούλα

κι όταν εστάθη στα μαλλιά της

εκείνη φώναξε

πως ήρθε ο άγγελός της

κι όλοι οι φρουροί γελάσανε

γιατί φαντάζονταν

έναν μεγάλο άγγελο

με ανοιχτά περήφανα φτερά

τότε το έντομο την πήρε στη ράχη του

κι άρχισαν κι οι δυο ν’ αστράφτουν

και έτσι πιασμένες

φέρνανε γύρους το κελί

πετούσαν αμέριμνες

στο μικρό διάστημα

που τους απέμεινε

να ονομάζουν ουρανό.

*

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ

Το πηγάδι σφραγισμένο

από παλιά

γιατί κάποτε εκεί

πέφταν παιδιά

επειδή

κάποιος τα έσπρωχνε

κάποιος που δεν είδε κανείς

ένας αόρατος

ένας αφανής

που ίσως τους έλεγε

εγώ θα σου χαρίσω

το μέγα κλειδοκύμβαλο

έλα κοντά

κοίτα βαθιά

φρικτή μουσική

της φωνής σου αντίλαλος

και γιατί να ‘σαι εσύ

πιο αληθινός

από εκείνον

κι ήταν ο λόγος αυτός αρκετός

για ένα παιδί

γιατί ακόμη κι αν έφευγε

δίχως να πέσει

ήξερε πάντα

πως υπάρχει εκεί

στης γης τη σχισμή

ο εαυτός του

και δίπλα του

κάποιος πρόθυμος

δάσκαλος

του βυθού

γι’ αυτό και τώρα

το πηγάδι κλειστό

σαν στόμα σφραγισμένο.

*

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Κάποτε ακούω

έναν κρότο στο στήθος μου

την Αίτνα να εκρήγνυται

τους Τρώες ν’ αλαλάζουν

τέρατα να μάχονται

με ορμή θείων ανέμων

μα εμένα όλα αυτά

διόλου δεν με τρομάζουν

σαν απολήξεις φυσικές

ενός άγνωστου νόμου

με κυβερνούν αδιάκοπα

και με κατέχουν

τρέμω μονάχα τη στιγμή

που θα ‘ρθουν τα κορίτσια

πίθους αόρατους

στα χέρια μου αποθέτοντας

Δαναΐδα εγώ; θα τις ρωτήσω

εγώ που ακόμη πασχίζω

την αρχαία κραυγή μου

ν’ αρθρώσω;

μα εκείνες ποτέ δεν απαντούν

μονάχα με αριθμούν

στην καταδίκη τους

η τελευταία

η σιωπηλή

με ονομάζουν.

Κατερίνα Φέκα

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

Και μια καίρια συμβουλή

Θάψατε τους νεκρούς σας –

οι οδηγίες είναι σαφείς

ανοίξατε λάκκο καταμεσής του δωματίου 

μετά από προσεκτικό σχεδιασμό

συγκεντρώσατε όλα τα αγαπημένα αντικείμενα (ένα πουλόβερ, ένα φλυτζάνι, είδη καθημερινής χρήσης, χαλασμένα αντικείμενα που διατηρείτε, λίγες σταφίδες ίσως), τα πάθη, τα λάθη, τα λάθη που δεν πρόλαβαν να γίνουν

και κάποιες αναμνήσεις 

(ωστόσο, προσοχή σε αυτή τη φάση, σκόπιμο είναι να διατηρηθούν οι ισορροπίες)

Έπειτα 

τυλίξατε τα χέρια σας με αγάπη

γύρω από τους ώμους σας

σα φτερούγες πουλιού που έχει στο νου του να πετάξει

χαϊδεύσατε απαλά την απλωσιά σας

μείνατε στη στάση αυτή

όσο χρειάζεται

θρηνήσατε

είναι κι αυτό στο εγχειρίδιο του αποχαιρετισμού του παλαιού σας βάρους

αποθέσατε απαλά τον εαυτό σας 

στο κέντρο του λάκκου

μυράνατε τις βαριές πατημασιές που σας κρατούσαν πίσω

αν όλα γίνουν σωστά, δεν θα βρείτε αντίσταση καμία

σιγοτραγουδήστε κάτι γνώριμο από παλιά

προς θεού, όχι για να ξεγελάσετε τον εαυτό σας 

μα για την αποφυγή της θλίψης

(αυτή είναι ώρα χαράς)

κι έπειτα κλείσατε το λάκκο αργά 

με χέρια πάλι απαλά

και όρεξη για γλέντι. 

~

Άννα Γρίβα. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, η τελευταία με τίτλο Σκοτεινή κλωστή δεμένη (2017). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά.

Κατερίνα Φέκα. Ζει και δουλεύει στην Αθήνα.