Ηρώ Νικοπούλου
ΚΙΒΩΤΟΣ
Πάντα στο τέλος ξέρω
θα βρω
ένα ντουλάπι μικρό
από βαθυκόκκινη λάκκα
Στο βάθος του ορίζοντα
κρύβομαι
προσεκτικά μαζεύω τα
πόδια
ίσα που χωράω εκεί μέσα
σιγανά την πόρτα σφραγίζω
Αναπνέω αργά στην
μακρόστενη
άκαμπτη μήτρα
δεν κοιτάζω έξω ποτέ
η κιβωτός μου δεν έχει
παράθυρα
ακούω μόνο σιωπή
κι όλα μακραίνουν
Περιμένω γνωρίζοντας
πως επιτέλους θα φύγουν
κι αυτή τη φορά
θα με ξεχάσουν
για πάντα
~
ΤΕΤΤΙΞ
Δύο τρία
δεκατρία αν χρειαστεί
μέσα στο
χώμα χρόνια περιμένεις
ύστερα
ανασταίνεσαι
στα δέντρα
κι αρχίζεις
τους ψαλμούς
δίνεις τον
τόνο τεριρέμ
σ’ ανατολή
και δύση
με πείσμα
δωδεκάφθογγο
μπαγκέτα
την ένταση της ζέστης
Εκρήξεις
καύσου ξαφνικού
επίμονο
κράτημα του ίσου
παύσεις
ρυθμικές του φθινοπώρου
μα όλα σε
δύο μήνες σταματούν
απαλά πέφτει
η βρόχινη αυλαία
σκόρπια
παντού λευκά πουκαμισάκια
Βαθαίνει
απόλυτη ησυχία
πουπουλένια
αργά πέφτεις
κι εσύ ανάλαφρα
κατρακυλάς
ξανά στο χώμα
απάνω τούτη
τη φορά
χνούδι
ανερμάτιστο του αέρα
Κι εγώ τόσο
σ’ αγάπησα
που δεν
ζούσα καλοκαίρι δίχως σου
ούτε πλησίαζα
χώρα που δεν ζεις
τα διάφανά
σου ρούχα
μάζευα
πιστά
για να σε
ξαναφτιάξω
~
ΓΑΤΕΣ
/ β’
Φευγάτες
λιγνές σκιές
της
Καπνικαρέας της Ερμού
οι ανέστιες
της πόλης γάτες
σε κάδους
αβύσσου βουτηγμένες
στα βελούδα
τους ισορροπούν
Τ’ ασυνάρτητα
μάτια τους
φωτίζουν
την νύχτα
βραχνές οι
φωνές τους
σιγανά
φωνάζουν
σιγανά
απειλούν
απολυμένοι
εργάτες
αργά το
βράδυ μετά τη συγκέντρωση
που απέτυχε
πάλι
Κατηφορίζουν
μετά
στα πηχτά
σκοτάδια του Κεραμεικού
χάνονται
μέχρι το ξημέρωμα
πάλι σεβαστές
θεές
της νύχτας.
~
ΤΑ
ΣΚΥΛΙΑ
Τα σκυλιά είναι τα
κομμάτια
της ψυχής μας τ’ αδέσποτα
γυρνούν στους δρόμους
ολημερίς και μας ψάχνουν
Μόλις διασταυρωθούν
τα μάτια μας
ανοίγει μια πύλη κρυμμένη
Αν είμαστε
έτοιμοι περνάμε
τα παίρνουμε
μέσα
να φωτίζουν
τον ίσκιο μας
να μη
φοβόμαστε
τα μαύρα
του πούπουλα
Τα σκυλιά κοιτούν πάντα
στα μάτια
Κάτι μας
φανερώνουν επίμονα
ώς την Πιετά
όταν αθώα
πεθαίνουν
στην αγκαλιά
μας
*
*
Ηρώ
Νικοπούλου. Σπούδασε
ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών της Αθήνας. Δημοσίευσε πέντε
συλλογές ποίησης, τρεις συλλογές
διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα. Από το
2010 συνδιευθύνει με τον Γιάννη Πατίλη
την διαδικτυακή επιθεώρηση «Πλανόδιον
- Ιστορίες Μπονζάι». Πιο πρόσφατη ποιητική
συλλογή της: Το πριν
και το μετά την παύλα
(2018).
