νοέμβριος 2015 _ ευγενία βάγια + μάριον-εμμανουέλα μανιού

Ευγενία Βάγια

[ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ...]              

Σκεφτόμουν πώς θα γίνει

να οικονομήσουμε έναν έρωτα

να βγάλουμε τη νύχτα

τόσο πολύ νεκροί

πριν το πρωί

που οι γέφυρες θα ρίχνουν τα μαλλιά τους

*

[Ω, ΠΟΣΟ...]

Ω, πόσο πόσο τυχερή

κάτω απ' τη φούστα της γύφτισσας

όλα τα φίδια μαζευτήκαν

Ω πόσο πόσο τυχερή

κάτω από την κλαρωτή μου φούστα

όλα τ' αυγά

απ' την πολλή αγάπη μου έσπασαν

*

Μάριον-Εμμανουέλα Μανιού

ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Τα χέρια μακραίνουν στο σκοτάδι,
γυρεύοντας φωτιά για το κερί,
ή ένα σώμα που επιτέλους θ’ αγγίζεται.
Μακραίνουν, έτσι όπως τα νύχια ή τα μαλλιά ενός νεκρού,
για να τον σύρουν έξω απ’ το κασόνι του.

Περίεργο τα χέρια πώς μακραίνουν στο σκοτάδι,
ή πώς από ένα ποδάρι κομμένο
κρεμιέται τ’ όνειρο
και περπατάμε.

*

ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

Σεντόνι μαύρο τρυπημένο στο φως

κρεμιέται στην ουράνια απλώστρα

πάνω απ’ τα μάτια μας.

Κάποτε κουραζόμαστε, διψάμε

κι έτσι όπως σκύβουμε

να πιούμε νερό

από τη χωμάτινη λεκάνη,

γλιστρά το σεντόνι

και πέφτει στα πόδια μας

Ο κόσμος

ένας σωρός κάρβουνα κι άστρα

μες στο υγρό καθρέφτισμά του.

Κι ό, τι από το πανί περισσεύει

δεν είναι παρά η στάχτη που το πλένει.

Έτσι είμαστε έτοιμοι πάλι

για κρέμασμα.

***

Ευγενία Βάγια. Γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Βιολογία και Θέατρο. Εργάστηκε ως ηθοποιός, ως παραγωγός-παρουσιάστρια εκπομπών λόγου στην ΕΡΑ Θεσ/νίκης, και ως κειμενογράφος και δημιουργική διευθύντρια στη διαφήμιση, επί σειρά ετών. Το 2013 εκδόθηκε από τον “Ενδυμίωνα” η ποιητική της συλλογή Lailapse. 

Μάριον-Εμμανουέλα Μανιού. Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Γράφει ποιήματα και μεταφράζει ποιήματα από τα Γαλλικά.