Χρήστος Γιαρλέλης
ΤΑ BLUES ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΟΥ
1
Τα blues του φυλακίου
είναι αργά
όπως ταιριάζει
σ' ένα μέρος σιωπηλό
και στο ρυθμό
που κινούνται
τα σύννεφα.
2
Η βροχή, ο άνεμος
τα θροΐσματα στους θάμνους,
το ωράριο του σκοπού
και του περίπολου,
η αγέλη των σκύλων
που ζει μαζί μας,
η πόλη που απλώνεται
κάτω μακριά,
αυτά είναι
τα δικά μας blues.
3
Αρχίζει η μέρα.
Περιπολώ.
Bήμα αργό,
χαρούμενα
ακολουθεί
τα σαλιγκάρια.
4
Τι βλακεία.
Μια καταπράσινη πλαγιά
ως εκεί που φτάνει το μάτι
κι εμείς,
σε μια μικρή
περιφραγμένη έκταση.
5
Eίναι γλυκιά η βραδυά
και μαζευτήκαμε έξω.
Ενας έφερε κρασί,
άλλος παίρνει την κιθάρα
και τραγουδάμε χωρίς στίχους.
6
Δε σκέφτομαι τίποτα.
Κοιτώ το γλάρο
που ανάλαφρα
φέρνει βόλτες,
πετώ για λίγο
κι επιστρέφω
στη σκοπιά μου.
7
Συχνά τα σκυλιά
περνούν τα σύρματα,
όμως ποτέ δε φεύγουν.
Το φυλάκιο παρέχει τροφή.
Είναι γερά
τα δεσμά
του πεινασμένου.
8
Κοιτώ το φεγγάρι
επίμονα.
Bλέπω
χιλιάδες σκοπούς
πριν από μένα
να με χαιρετούν
συναδελφικά.
Εσείς τότε.
Εγώ τώρα.
Αλλοι μετά.
9
Το Μήτσο
τον παράτησε
η Ελένη
και είναι
απελπισμένος
και σκέφτεται
να περάσει
τα σύρματα
να πάρει τηλέφωνο,
να κάνει κάτι.
Με κόπο τον κρατάμε,
με βουβή
συντροφικότητα
και αγανάκτηση.
10
Τα σκυλιά
πεινούν από προχτές.
Ώρες τα βλέπουμε
να τρώγονται
για το ψωμί
που κάποιος πέταξε.
Είναι πολύ άγρια.
Ευτυχώς δεν ξέρουν
τη δύναμή τους.
11
Όταν βρέχει,
το φυλάκιο γίνεται
καταφύγιο.
12
Κάνει πολύ κρύο απόψε.
Ο σκύλος χώθηκε
στη γωνιά της σκοπιάς
κι εγώ τυλίχτηκα
γερά στο κασκόλ μου.
Αλλά το φεγγάρι,
ολόλαμπρο
επιμένει να θυμίζει
καλοκαίρι.
13
Σκοπός τέσσερεις-έξι.
Από νωρίς
ξελαρυγγίζεται
το κοκόρι
να φέρει τη μέρα.
Και σε κάθε προσπάθεια
κοιτώ με προσμονή
και μετά κάνω
δυνατά αναγνώριση
για συμπαράσταση.
*
Χρήστος Γιαρλέλης. Πολιτικός μηχανικός.
