ΥΜΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΟΙΒΑ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ [αποσπ.]
πέτρα μικρής πίστεως
είδος λατρευτικό
αιτία θανάτου:
αυτοδηλητηρίαση
αγέλες και κοπάδια
στο μυαλό μου
χαλασμένο ραδιόφωνο
σήματα μηχανικά
και καμένη ταινία
μ’ αδιάβαστα σημεία
η μνήμη
ηχογραφημένο μήνυμα
βότσαλο
στα νερά του χρόνου
υδρόγειος πράγματι
απέραντη δεξαμενή
δεν είναι
φιδίσιο κύμα
μα πτώση
πεσιμισμός
ουρανός λευκός
και γκρίζος κόσμος
επανάληψη παλιών θεμάτων
ίδια φωνή
ακόμα αντιλαλεί
*
κάτω απ’ το νερό
δίπλα σε μινιατούρα
καθεδρικού
και πύργου
άγονη λέξη
λόγος σιωπηλός
αναμεσά μας
αδιαφορία δεν το λες
με τόση ποικιλία
και παραλλαγές
μετράω τις λέξεις πια
τις απλωτές ώς την ξηρά
(φοβάμαι, από δέος δεν το κάνω)
άγγελος στα χαμηλά
ανυπόφορη χαρά
ο νους δεν αλλάζει
αρχίζει απ’ το τίποτα
από μέρος κρυφό σε μέρος πιο κρυφό
*
με δόντια
όταν είμαι ευτυχής
μαζεύω πέτρες
σπηλιές στο βράχο
δίχως εξηγήσεις
σ’ έναν σίγουρο κόσμο
*
νεοσσός
για πάντα νεοσσός
σε τέλεια
ασυναρτησία
πλεύση ολομόναχη
σε optimist βαρκάκι
άλλο εννοώ, πιστεύω
λαιστρυγόνες και κύκλωπες
μα η σφίγγα παραμένει
φλύαρη
μικρό το παρελθόν
*
από τον ύπνο
άσματα
αθόρυβη προετοιμασία
έχω την εύνοια και τίποτ’ απολύτως
αφηρημένο απόκομμα
σαν ψάρι θα γλιστρήσει
ατάραχα είναι τα νερά
της λήθης και της μνήμης
~
Λευτέρης Ζαχαριουδάκης. Ερευνητής της φιλοσοφίας, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σχέση μεταξύ (μετα)φιλο σοφίας και ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου