φεβρουάριος 2023 _ σταύρος ψυλλάκης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σταύρος Ψυλλάκης

 

[Πουλί! σκάψε την ψυχή…]

 

Πουλί! σκάψε την ψυχή

Τη φλέβα βρες την ξεχασμένη

Σε όρυγμα καλοκαιρινό, χρυσή

Μυρτιά να φυτέψεις μυρωμένη

 

Ν' ανθίσει το λυκόφως – κι η ευωδιά

Σαν νύφη να χορεύει προικισμένη

Για να χωρέσει η σκοτεινιά

Δίδυμη του φωτός – η εξορισμένη

 

Ψάχνω έναν μίτο μέσα να οδηγεί:

Στη λίμνη των ελιόδεντρων πώς μπαίνουν

Η λεβάντα και το στάρι την αυγή;

 

«Μ’ ένα τραγούδι με λόγια αμυγδαλένια»,

Λέει μια τρυγόνα μεσ’ απ' τη θηλή μου

«Μυρτιές εδώ – βαθιά – στα σκονισμένα»

 

~

[Όταν πέθανε…]

 

Όταν πέθανε

Δε γείρανε οι μαργαρίτες

Δεν ξέβαψαν οι τουλίπες

 

Μόνο - αργά - την ώρα

Που θα έλουζε την αγαπημένη του

Οι μέλισσες φτύναν γύρη

Πικραμένες

 

 

~

 

Ρίψασπις

 

Αν είχα ένα ξίφος κι ένα δόρυ,

Αν άντεχα να φέρω την ασπίδα,

Με στήθος και με χέρια, a priori,

Επί τας θα νυμφευόμουνα τη μοίρα.

 

Ο ήλιος δεν θα ’ταν εργάτης,

Ο κήπος δεν θα έμενε έξω,

Το ξίφος, εν τέλει, δεν θα ’ταν ελπίδα.

Εγώ όλος θα ήμουν όπλο ατόφιος.

 

*

 

Σταύρος Ψυλλάκης. Γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Στον μη ελεύθερο χρόνο του γράφει, ποδηλατεί και ακροβατεί.